Oğlu, annesini tekerlekli sandalyede sokakta bırakır, bir yıl sonra onu kendi ayakları üzerinde evine gelirken görür – Günün Hikayesi

Wendy, oğlu John’un yaşlılık günlerinde ona bakacağını umuyordu. Ancak John onu sokakta yalnız başına bıraktı. Bir yıl sonra annesinin kapısında ayakta durarak karşısına çıkacağını hiç beklemiyordu.

“Şu anda konuşamam anne! Müşteriyle birlikteyim. Bu yıl sonunda bir ev satabilirim. Komşulara seni kontrol etmelerini söyleyeceğim. Ama eminim bir şey yoktur. Tuvalette çok uzun oturdun herhalde. Tamam. Kapatmam lazım. Akşam seni kontrol etmeye gelirim.”

Wendy, bacakları ilk kez uyuştuğunda oğlu John ile yaptığı telefonu hatırladı. Ona yardım istemek için aradığında yaşadığı paniği hatırladı. Nefes alamadığını, öleceğini sandığını hatırladı. Ama oğlu birkaç blok ötede yaşıyor olmasına rağmen ona yardım edecek zamanı yoktu.

O gece komşuları arayıp annesini kontrol etmelerini istemeyi ya da onu ziyaret etmeyi bile unutmuştu. Hatta o yıl boyunca evi ya da başka bir evi satmayı bile başaramamıştı.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

Wendy’nin bacaklarında uyuşma hissetmeye başlamasının üzerinden bir yıl geçmişti. Bacakları sanki felç olmuş gibi birdenbire çalışmayı durdurmuştu. Başlangıçta bacaklarındaki güçsüzlük 10-15 dakika sürüyordu. Wendy, bacakları normale dönene kadar kendini toparlayıp evin köşesinde dinlenerek bekliyordu.

Sonunda bacaklarının uyuşma sıklığı arttı ve bir gün düşüp kalkamadı. Yardım için ağladı ve şans eseri komşuları geldi. Komşular John’a haber verdi ve John hemen gelip Wendy’yi hastaneye götürdü.

Wendy’ye, alt uzuvlarında uyuşmaya neden olan nadir bir sinir sıkışması sendromu teşhisi kondu. Wendy ve John semptomlarını görmezden geldikleri için durumu bir yıl boyunca karmaşıklaştı. Düşerken aldığı yaralar da durumu daha da kötüleştirdi.

Wendy artık tekerlekli sandalyeye mahkumdu.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

John, Wendy’nin fizyoterapi seanslarının ilk ayında onu hastaneye götürüp getirdi, ancak hiçbir şey Wendy’nin iyileşmesine yardımcı olmadı. Wendy tedavisi için parasını harcarken, John onu hastaneye götürüp getirmekten bıkmıştı.

“Bence vazgeçmelisin anne. Kaç kez toplantılarımı kaçıracağım? Ev satmaya odaklanmam gerektiğini biliyorsun, değil mi?” Wendy, arabada oğlunun duyarsız sözlerini dinlerken gözyaşlarını siliyordu.

“Ama o benim oğlum. En azından benim yanımda,” diye kendini teselli ediyordu Wendy.

Karma her zaman geri döner.

Fizyoterapi ve ilaç tedavisi Wendy’nin durumunu iyileştirmeyince, doktorlar pahalı bir ameliyat önerdi. Wendy tüm birikimlerini tedavisine harcamıştı. John’dan yardım istedi, ama o reddetti.

“Evimin kirası ne kadar biliyor musun? Ödeyemem, ama emlakçı olarak bir yaşam tarzım olmalı. Küçük bir evde yaşayan birinden kim ev alır ki?” John, Wendy’e açıkladı.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

Bir gün, John, Wendy’nin komşularından bir telefon aldı ve Wendy’nin ameliyat için hastanede olduğunu söyledi. John ameliyattan haberi yoktu, ama hastaneye gitti.

Wendy’nin odasına vardığında, bir grup doktor onunla konuşurken, Wendy’nin yatakta oturmuş ağladığını gördü. Başhekim John’u fark etti, odadan çıktı ve “Siz Bay John Matthews, onun oğlu musunuz?” diye sordu. John başını salladı.

“Neredeydiniz? Yakın bir akraba bekledik, ama kimse gelmedi, bu yüzden haberi doğrudan Wendy’ye vermeye karar verdik.”

“Ne haberi?”

“Bay Matthews, annenizin ameliyatı beklenen sonuçları vermedi. Hala bacaklarında önemli bir hareket görmedik. Ne zaman bir değişiklik olacağını da bilemiyoruz. Şimdilik bekleyip gözlemlememiz gerekiyor. Wendy taburcu işlemlerini tamamladı ve taburcu olabilir.”

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

John, Wendy’e empati göstererek onu teselli etti. Onu tekerlekli sandalyeyle arabasına götürürken, parayı nasıl ayarladığını sordu.

“Sana para konusunda sıkıntı vermek istemedim oğlum, bu yüzden kendim karar verdim.”

“Ne kararı anne?”

“Evi sattım.”

John şaşkınlık içinde durdu.

“Joanne’i hatırlıyor musun? Eski kitap kulübünden başka bir şehre taşınan arkadaşım? Bana, bizim bölgede ev almak isteyen yeğenini tanıştırmıştı. Aslında, beni ziyarete geleceklerini söylemek için aramışlardı…”

“Dalga mı geçiyorsun anne? Evi mi sattın? Ne için, başarısız bir ameliyat için mi? Çok bencilsin! Beni hiç düşünmedin! O ev benim de evim, değil mi? O evi bekliyordum…”

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

John kendini durdurdu, ama Wendy ne demek istediğini anladı. John’un tek umursadığı şeyin mirası olduğu ve onu umursamadığı için incinmişti.

Wendy gözyaşlarını silerken, John potansiyel bir müşteriden bir telefon aldı. Telefonu cevaplamak için uzaklaştı. Telefonun ardından Wendy’e müşterisiyle acil bir toplantısı olduğunu söyledi.

“Git oğlum. Dediğim gibi, Joanne beni ziyarete geliyordu. Onu huzurevine bırakmasını isteyeceğim, oraya taşınmak için onlarla konuştum bile.”

“Gördün mü, ben de bunu söylüyorum. Ne iş yaptığını bilmiyordum…”

John başka bir telefonla kesildi. Annesine tiksintiyle başını salladı ve öylece çekip gitti. Wendy, otoparkın yakınındaki sokakta yalnız ve incinmiş hissederek sessizce ağlıyordu.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

Bir yıl geçti ve John annesiyle konuşmamıştı. Bir sabah, evinin önündeki yolda bir araba durduğunu duydu. Ziyaretçi beklemiyordu. Dışarı çıktı ve yaşlı bir kadının arabadan indiğini gördü. Kadın arabanın dışında durmuş, torpido gözünde bir şey arıyordu.

“Yardımcı olabilir miyim, hanımefendi?” John, evinin önüne park eden bir yabancıyı görünce şaşkınlıkla sordu.

Kadın arkasını döndüğünde John hayatının şokunu yaşadı. Wendy’di ve kendi ayakları üzerinde yürüyebiliyordu.

“Anne, aman Tanrım! Nasılsın?”

“Çok daha iyiyim oğlum. Her anın tadını çıkarıyorum.” Wendy’nin olumlu cevabı John’u şaşırttı ve onu eve davet ederek bir bardak su ikram etti.

John onunla nasıl konuşacağını bilemedi. Wendy buzları kırdı ve “Bu kadar üzülme oğlum. Bak, şimdi iyiyim. Ameliyatın başarısız olduktan sonra beni sokakta tek başıma bıraktığını hatırlıyor musun?” dedi. John, davranışını hatırlayınca yüzü soldu.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

“Evet! Arkadaşım Joanne ve yeğeni Evan kısa süre sonra geldi. Beni park yerinde tek başıma görünce çok üzüldüler ve beni huzurevine bırakmak yerine yanlarına aldılar. Joanne ertesi gün gitmek zorundaydı, ama Evan eski evimde onunla kalmamı teklif etti. Yani, evi benden satın aldığı için artık onun eviydi.”

“Bana bir evlat gibi baktı ve başka bir şehirde daha iyi doktorlar bile buldu. Başka bir ameliyattan korkuyordum, ama Evan başından sonuna kadar yanımda oldu. Ve mucizevi bir şekilde ameliyat başarılı oldu. Evan diz protezi ameliyatımın masraflarını da karşıladı. Artık yürüyebiliyorum, hatta gençliğimdeki gibi koşabiliyorum.”

John nutku tutuldu. Utanmış olsa da, Wendy’nin bir yabancıyı övmesinden hoşlanmamıştı. “Anlıyorum. Ben korkunç bir oğuldum. Ama bu Evan o kadar harika biriyse, sen neden buradasın?” diye homurdandı.

John, evinin önünde başka bir arabanın durduğunu duydu. Genç bir adam evine girdi.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

“Oh, Evan. Tam zamanında geldin. Tam da senden bahsediyorduk,” dedi Wendy gülerek Evan’ı selamladı.

“Affedersiniz. Öylece evime giremezsiniz.“ John, öfkeyle Evan’ı işaret ederek söyledi.

“Ama bu benim evim, giremem mi?” Evan’ın sözleri John’u şaşırttı.

Meğer Evan, Jonathan’ın yaşadığı evin sahibiymiş. John, tüm işlemleri aracılık eden ajansla muhatap olduğu için bunu bilmiyordu. Üstelik John, altı aylık kirayı ödememiş ve ajansın aramalarına cevap vermemişti.

John birkaç ay kirayı ödemedikten sonra acente Evan’a haber verdi. Ancak Evan, Wendy’den duyduklarına göre John’un zor durumda olduğunu bildiği için ona karşı yumuşak davranmaya karar verdi ve acenteye de geri çekilmesini söyledi.

Ancak Wendy, John’un yaptıklarını öğrenince ona daha fazla müsamaha gösteremeyeceğini anladı. Evan’a, kirayı ödemediği için John’u cezalandırmasını söyledi.

“Ah, neredeyse unutuyordum, evlat!” Wendy çantasına uzandı. ‘İşte tahliye bildirimi. 15 günün var.’ Wendy belgeleri John’a uzattı ve Evan’la birlikte evden çıktı.

Sadece örnek amaçlıdır. | Kaynak: Getty Images

John kanepesine oturdu ve başını tuttu. Davranışlarının sonunda kendisini dibe vurmasına neden olduğunu fark etti.

Bu hikayeden ne öğrenebiliriz?

Bu hikayeyi arkadaşlarınızla paylaşın. Onların gününü neşelendirebilir ve onlara ilham verebilir.

Bu hikayeyi beğendiyseniz, eski kayınpederini sokaklarda dolaşırken bulan bir adamın hikayesini de beğenebilirsiniz. Aralarındaki etkileşim, adamın geçmişinden bazı şok edici gerçekleri ortaya çıkardı.

Bu yazı, okuyucularımızın günlük yaşamlarından esinlenerek profesyonel bir yazar tarafından yazılmıştır. Gerçek isimler veya yerler ile herhangi bir benzerlik tamamen tesadüfidir. Tüm görseller sadece örnek amaçlıdır.